Anda Rottenberg rekonstruuje dzieje własnej rodziny, niejednorodnej pod względem etnicznym i wyznaniowym. Babka ze strony ojca jako ortodoksyjna ŻydĂłwka nosiła perukę i przestrzegała restrykcyjnych zasad koszerności. Krewni po kądzieli byli pochodzenia rosyjskiego, a wszelkie uroczystości obchodzili w obrządku prawosławnym. Dlatego też autorka swoich korzeni szuka m.in. na nowosądeckim kirkucie i w Nowosybirsku. Rodzinnymi opowieściami oswaja nieobecnych. Niczego nie retuszuje. Nie przemilcza i tego, że wujek był pionierem i komsomolcem. Wspomina o skandalu obyczajowym, jaki wybuchł tuż po ślubie jednej z ciotek. Opowiada przy tym niezwykłą historię łagrową o znajomości swoich przyszłych rodzicĂłw. Z fragmentarycznych relacji, z dokumentĂłw urzędowych usiłuje wydobyć informacje o konkretnych osobach, ktĂłre zginęły w obozach koncentracyjnych i gułagach. Anda Rottenberg nie zapomina rĂłwnież o żywych. Krewnych odnajduje zarĂłwno w Rosji, jak w Szwajcarii i Kanadzie.